Η τενοντοπάθεια του επιγονατιδικού τένοντα είναι συχνή σε αθλητές πετοσφαίρισης, καθώς και σε αθλητές καλαθοσφαίρισης, ποδοσφαίρου και αθλητές αλμάτων κλασικού στίβου. Οφείλεται σε εκφυλιστικές αλλοιώσεις στον υποεπιγονατιδικό τένοντα του τετρακεφάλου. Η αιτιολογία μπορεί να είναι ασυμμετρίες δύναμης και ελαστικότητας, ανατομικές ασυμμετρίες, άμεση κάκωση με τον αντίπαλο, υπερβολική προπονητική φόρτιση των τενόντων των εκτεινόντων μυών του γόνατος σε συνθήκες συνεχόμενων εκρηκτικών δραστηριοτήτων. Τα συμπτώματα αφορούν πόνο και ευαισθησία στον επιγονατιδικό τένοντα χωρίς απαραίτητα να συνυπάρχει οίδημα και ερυθρότητα.
Η διάρκεια της φυσικοθεραπευτικής αποκατάστασης εξαρτάται από την βαρύτητα των συμπτωμάτων καθώς και από τη χρονιότητα της πάθησης. Τις δύο πρώτες εβδομάδες εφαρμόζονται κρυοθεραπεία, διατάσεις, ηλεκτροθεραπεία, μάλαξη, θεραπευτικός υπέρηχος, πλειομετρικές – μειομετρικές ασκήσεις ενδυνάμωσης μυών του ισχίου σε ύπτια, πλάγια και πρηνή θέση κ.ά. Στον αγωνιστικό χώρο, ο αθλητής μπορεί να κάνει κολύμβηση, στατικό ποδήλατο καθώς και ασκήσεις ενδυνάμωσης μυών του κορμού και των άκρων αφού του τις υποδείξει ο φυσικοθεραπευτής. Στο σπίτι, ο αθλητής πρέπει να εφαρμόζει στη πάσχουσα περιοχή κρύα επιθέματα (10΄ εφαρμογή/ 10΄ διάλειμμα), να κάνει κάποιες στατικές διατάσεις και ασκήσεις που θα του υποδείξει ο φυσικοθεραπευτής.
Τις επόμενες εβδομάδες, συνεχίζεται η εφαρμογή φυσικών μέσων στην πάσχουσα περιοχή καθώς και οι ασκήσεις ενδυνάμωσης και σε όρθια θέση. Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης μπορεί να γίνουν και με χρήση ελαστικών ιμάντων. Τέλος, γίνονται και ασκήσεις επανεκπαίδευσης ιδιοδεκτικότητας.
